In mijn droom was ik op
reis , en vertoefde in een grote ruimte waar we aan het inpakken waren om huiswaarts te keren. Ik was volop bezig met
het inpakken van alle valiezen. Eigenlijk wou ik die laatste dag genieten tot
het laatste moment want thuiskomen betekende opnieuw aan de slag gaan, werken,
de dagelijkse bezigheden heropnemen.
In mijn droom was ik in plaats bezig om alle vuile
was bijeen te zoeken en dit constant in wasmachines en droogkasten te vullen.
Het was zelfs zo erg dat ik heel geïrriteerd was omdat niemand mij hielp bij het vullen en ledigen van de droogkast. Ik liep zoals een kip zonder kop, over
gestresseerd, mijzelf aan beklagen hoe hard ik diende te werken en ook de enige
was die werkte, en op zoek was naar alles wat moest gewassen worden, lakens,
handdoeken.
Ik schrok
dat het al 15u was en ik nog altijd niet kon gaan zonnen.
Verder zag
ik mijn mama aan 't spelen met mijn kleine zus, een baby, die doodmoe was en
heel de tijd huilde, dus ook daar irriteerde ik mij aan dat gehuil en lawaai terwijl
ik vond dat ik zo veel diende te “werken”.
In een
andere hoek zat een vrouw, van de vrienden die mee op reis waren, gewoon alles
te observeren en ” NIETS” te doen.
En hier eindigde
mijn droom...
Bij het ontwaken
kon ik deze droom heel duidelijk opnieuw afspelen in mijn hoofd. Heel zuiver, zag
en voelde ik de boodschap. Het was de periode in mijn Burn-Out, waar ik
intussen al 1 jaar in vertoefde en nog altijd niet aan het punt gekomen was
van ”het nietsdoen“.
Ik hobbelde nog altijd van her naar der en van links naar
rechts, nog altijd bezig in de hoop alles in de wereld onder controle te
krijgen. Maar wat je ook doet, hoeveel je ook verzet, sommige dingen blijven,
er is en blijft altijd werk, en zeker al als het over huishoudelijk werk gaat
zoals eten maken, wassen, plassen,…
Dus via deze
droom werd mij duidelijk getoond dat mijn ergernissen er zijn omdat ik niet doe
wat ik graag doe, maar doe wat ik denk te moeten doen en wat ik denk dat van
mij verwacht wordt. Ook dat is een overtuiging en hier zelfs mijn overtuiging, dat is mijn model van de wereld, mijn
gekleurde bril. Die zienswijze, overtuiging en leefwijze maakte dat niemand
iets aan me had en ik al zeker niet gelukkig, rustig en voldaan was.
De enige
die dit kon veranderen was IKzelf.
Achttien maand
was ik thuis en nog altijd niet tot het nulpunt gekomen. Ik had nog niet door
dat alles kon wachten tot je terug de vreugde vind om alles anders te bekijken. De dingen te doen vanuit een dankbaarheid en overgave en je ze anders beter
laat voor wat het is. Vreugde in wat je doet, bouwt veerkracht in je lijf, sterkt je mededogen en haalt de lading van frustratie weg. Hier lag nog een les, namelijk zit en doe niets!!! Mezelf
overgeven, geen uitleg aan derden, gewoon er zijn!!!
Hoe is het
met jouw “nietsdoen” gesteld?
Kan je
zitten en kijken, observeren, voelen en genieten?
Op mijn
bureel hangt een spreuk: 'ik denk 99 keer en vind niets, ik stop met denken,
zwem in de stilte en de waarheid komt naar mij toe'.
Creativiteit
komt uit de stilte. Na rust en stilte komen de antwoorden.
Ook ziek
zijn is een manier om je tot stilstand te krijgen. We krijgen veel signalen, maar verstaan ze niet of willen ze
niet begrijpen en doen maar verder. De signalen worden heviger en heviger tot
je je er niet meer onderuit kunt en ziek wordt.
Wanneer doe
jij aan zelfzorg? Ook als je ziek bent? Zelfzorg is een basisbehoefte. Wat heb
jij als ziel nodig om gelukkig te zijn? Wat laat jouw hartje jubelen? Niemand kan jou dit geven of voor je doen, enkel jij weet wat jouw diepste noden en behoeften
zijn.
En soms ben
je het gevoel kwijt. Enkel de ratio werkt nog, alles op overleven, alles voor
een ander, iedereen moet toch blij en voldaan zijn? Ohhh ja? En JIJ?
In mijn burn-out,
was ik het voelen verleerd, ik wist niet meer wat ik graag deed naast mijn werk
en alle dingen die van me verlangd werden. Ik kon niet meer voelen. Het was het
eerste wat mijn coach me leerde. Ga op een terrasje zitten en kijk naar de
mensen. Neem de fiets of bus i.p.v. de
auto. Ga met de trein naar zee.
Als jij denkt dat je ook in deze situatie verkeert, dan is het hoog tijd om te
ontspannen, zelfs als je er geen tijd voor hebt. Tijd is een illusie. Tijd creëer je. Tijd maak je. Tijd is er!
Dus als je
de weg kwijt bent, laat je een tijdje begeleiden tot je weer op de rails bent,
en je weer verder kan. Het moeilijkste zijn onze blinde vlekken zelf te zien,
daarvoor kan een objectief iemand je op weg helpen.
Op een
vliegtuig wordt aangeleerd dat bij een noodsituatie je eerst jezelf van zuurstof
dient te voorzien, voor je een ander helpt, zelfs al is het je kleine lieve schat. Zelfzorg is geen egoïsme maar een
noodzaak. Jij eerst en dan de rest, en dan pas kan je geven! Dan geef je vanuit
een vol glas en waar nu vanuit een halfvol of misschien vanuit een leeg glas. Met
een emmer zonder water kan je niet mooi poetsen. Vul jouw emmer terug en zorg
ten allen tijde dat hij gevuld blijft. Laat dit een topprioriteit zijn.
Maar hoe ga
je hiermee te werk? Wat maakt jou gelukkig?
Wanneer jij weet wat jou gelukkig maakt, kan je een ander gelukkig maken en trek je mensen
aan die dat ook voor jou aanvullen. Alleen jij weet wat jouw ziel nodig heeft. Dus
neem de tijd om je ziel te verstaan, jezelf te kennen en te leven naast je werk
en verplichtingen. Het leven is LEVEN, is GENIETEN en is ONTVANGEN!
Als jij dit kunt, kan je dit anderen leren en doorgeven. Zo creëer jij jouw eigen paradijsje met
je loved-ones. Dus stop, gewoon stop nu en dan. Begin met nietsdoen, zit, lig,
wandel, kijk, ervaar en voel….
Maak bv. een
notitieboekje om je ervaringen op te schrijven en je angsten van je af te
schrijven. Je zal onder indruk zijn van je evolutie en van het resultaat
hoeveel vlotter alles zal verlopen. Hoe gefocuster en beter je jouw doelen kan
bereiken, hoe meer werk je kan verzetten en hoe meer plezier je weer ervaart. Juist
door dit nietsdoen aan te leren , zal je veel productiever aan de slag gaan,
m.a.w. je zal meer doen van datgene wat nodig is in jouw leven en voor jouw
ziel.
Een
welverdiende, luie groet,
Ruth C.
